Tüm işlerim birikmiş ve iş yerimde çalışıyorum, saat artık geç olmuş. Ofisteyim ve benim haricimde bir iki kişi daha kalmış. İçim tedirgin oluyor, kapımı kilitliyorum ama bu rahatlamama imkan sağlamıyor daha da tedirgin olup çıkıyorum. Aklımda bir isim var, hiçbir suçu olmadan öldürülen Şule Çet. Dolmuşa biniyorum eve gitmek için en son dolmuşta birkaç kişi kalıyoruz. Son kadının inmesiyle beraber evime daha vakit varken erkenden inip soğukta yürümeyi tercih ediyorum. Aklımda başka bir isim var, hiçbir suçu olmadan öldürülen Özgecan Aslan. Yürümeye devam ediyorum ama içimdeki korku azalmıyor. Evimin önüne geliyorum, kapıyı hızlıca açıp hemen kilitliyorum. Aklımda başka bir isim var, hiçbir suçu olmadan öldürülen Ceren Özdemir. Oysa tek istediğim biraz çalışıp evime gitmekti.

Kadın cinayetleri asla kabul edilemez. Hiçbir suçu olmadan öldürülen kadınların acısıyla birlikte kadınlar her gün bu gibi psikolojik şiddetlerle baş etmek zorunda kalmaktadır. Evde, işte, yolda her yerde bu gibi korku dolu anlarla baş etmeye çalışan birçok kadın var. Bu durumu engellemek ise sadece kadınların değil, tüm insanların görevidir.

Özge’ye, Şule’ye, Ceren’e ve diğer tüm kadınlara…

Yazar: Anonim